FIETSWEEKEND 2022.
Waarschuwing: eenieder die deze verhalen al te serieus neemt en zich snel aangesproken voelt, wordt verzocht nu te stoppen met lezen aangezien anders wellicht schade aan de gezondheid wordt toegebracht.
Disclaimer: het bestuur neemt geen enkele verantwoordelijkheid voor de inhoud van dit verhaal. Overeenkomsten met bestaande personen berusten op toeval. Feiten, fictie en literaire vrijheid lopen wellicht dooreen.
Auteursrecht: niets uit deze uitgave mag worden vermenigvuldigd of gebruikt worden voor andere doeleinden dan positieve presentatie van ‘t Anker zonder de uitdrukkelijke toestemming van de auteur.
10, 11 en 12 juni was het weer zo ver: het fietsweekend van de club. Ook dit jaar was de bestemming weer Heiden in Duitsland.
Voor onze voorzitter altijd het hoogtepunt van het jaar. Kerstmis, Nieuwjaar en andere feestdagen verbleken bij het belang dat hij aan deze trip hecht. Hij arriveerde dan ook met opperbest humeur in orgastisch extatische staat bij het vertrekpunt.
Het weekend begon met het inleveren van de bagage op 9 juni bij onze nestor, Ben. Inleveren mocht tot 20.00 uur aangezien Ben na de fabeltjeskrant graag meteen naar bed gaat. Toen om 20.01 uur 2 personen hun bagage nog niet ingeleverd hadden, liet Ben een SMS alert uitgaan. Gelukkig arriveerden beiden enkele minuten later. Ben kreeg vervolgens instructie hoe hij de routeplanner diende te gebruiken. Hij keek daarbij redelijk glazig en knikte na elke instructie braaf ja en amen. De instructeur had echter geen vertrouwen in een goede afloop en zei toe permanent telefonisch bereikbaar te zijn om nadere instructies te geven. De volgende dag bleek echter dat het Ben gelukt was om met zijn auto de plaats van bestemming te bereiken. Hulde aan Ben!
Bij het weekend waren 10 stoere pedaleurs betrokken. 8 daarvan vertrokken 2 minuten voor het geplande tijdstip. Dat is dan weer te danken aan onze Peter. Hij was er immers helaas niet bij en iedereen weet dat Peter en de klok nu niet bepaald vrienden zijn. Helaas moesten we hem missen als sterke koprijder en als sfeermaker. Van ons allen heel veel beterschap Peter en hopelijk tot gauw.
Wat opviel was het verschil in kleding. 6 droegen het zomertenue, 1 droeg daarover heen de windvanger en 1 droeg een shirt met lange mouwen. Dat laatste verwonderde eenieder behalve de drager zelf maar tijdens de tocht zou hem wel duidelijk worden waarom de rest verbaasd was.
Voor de boeg hadden we een tocht van 150 kilometers. Hans deed de route bij absentie van onze Walther (vaste wegkapitein en specialist Garmin kijken). In het begin keek hij wat wazig en scheel naar de aanduidingen op het display maar gaandeweg kon hij de betekenis van alle informatie op het display steeds beter duiden. Vol goede moed en in een lekker tempo met prachtige cadans werd de stopplaats Rees bereikt. Onderweg werd nog de col d’Allemagne beklommen en bedwongen waarop de testosteron kanonnen onder ons zich konden uitleven. De col leverde een verdiende winnaar op wiens naam geheim dient te blijven.
Na Kaffee, Kuchen, strammer Max en cola werd de tocht hervat. De voorzitter had de aankomsttijd al uitgerekend en zag in zijn persoonlijke fata morgana al enkele joekels ijskoude Weizen voor zich staan. Hij glunderde van genot bij dit vooruitzicht. Al snel werd het tempo weer opgepakt en ging het gas erop. De wissels waren zoals altijd in zeer vertrouwde handen.
Na 120 kilometer kwam onze wegkapitein helaas de man met de hamer tegen en dat was een ontzettend grote en zware hamer. Bij zijn laatste kopbeurt bleek het tempo voor hem al te hoog te liggen en toen de weg licht opliep schakelde hij een verzet dat een ander in de Franse Alpen rijdt. Kort daarna was het einde oefening voor hem en diende er abrupt gestopt te worden. Eerste hulp werd geboden en voorzichtig werd de Dela gevraagd om stand by te zijn. Het bleek echter dat voor hem Pasen en Pinksteren op 1 dag konden vallen want plotseling herrees hij uit een zeker gewaande dood. Er kwam weer enig leven in. Voortaan zal hij dan ook als bijnaam de Phoenix dragen. Hij werd ontdaan van zijn shirt met lange mouwen en er werden pogingen ondernomen om de kramp te bestrijden. Als vermoedelijke oorzaak gaf hij aan de laatste tijd zowel letterlijk als figuurlijk veel energie gestoken te hebben in zijn nieuwe vlam: Heidi. Die kreeg daarmee de schuld van alle ellende.
Hoe nu verder? Er was geen volgauto en er was geen vertrouwen in Ben om deze afgelegen plek te kunnen vinden. Daarom werd gekozen voor een push-pull strategie. Hans werd geduwd en getrokken door Eric en Wiel die beiden over reserves bleken te beschikken. Dat alles leidde tot een behoorlijke vertraging. Uw verslaggever hoorde de voorzitter onderweg tellen. Gevraagd naar de betekenis daarvan gaf deze aan dat hij bijhield hoeveel glazen Weizen hij al had kunnen verorberen als we door hadden kunnen fietsen. Hij keek daarbij overigens behoorlijk droevig en leed zichtbaar onder dit perspectief.
Rond 17.00 uur werd Heiden dan eindelijk bereikt en big Ben zat ons al verwachtingsvol op te wachten op het terras. Onze tafel werd gauw ingenomen en rap volgde de eerste bestelling. Een verdiende beloning voor een mooie tocht met enige hindernissen. Ook ontspon zich een discussie over het eten. Gaan voor kwaliteit of voor massa? Oftewel à la carte of de bbq? De culinair meer verfijnden laafden zich aan Spargelsuppe, Schlemmerpfanne, Schnitzel met ei, ijs en Herren crème. En voor dat er enig misverstand ontstaat: dat laatste is een toetje en geen product van onze casanova Hay.
Tijdens en na het eten gingen de biertjes er weer makkelijk en met smaak in. Met toename van de drankinname daalde het niveau van de conversatie evenredig. Uiteindelijk zoals altijd eindigend in een zeer bedenkelijk niveau. Het droevige nieuws daarbij is dat zelfs onze voorzitter en zijn geliefde broer Ben zich tot dit niveau verlaagd hebben. Die laatste begon over de 11 stedentocht die voor augustus gepland staat en verheugde zich op het verblijf in Zeeland………
Enkele onderwerpen die uw verslaggever bij zijn gebleven: Ben’s voorkeur bij vrouwen: lekkende en voorzien van een incontinentieluier. Verder tinder. Hay deelde enkele zeer bruikbare adviezen en gepoogd werd om ter plekke voor onze Rob een profiel aan te maken. Die weet welke ellende dat kan veroorzaken en weigerde categorisch. Ook vormde de stoelgang onderwerp van gesprek.
Moe maar zeker voldaan werden de bedjes opgezocht. Voor Hay bleek een wiegje gereserveerd te zijn waarin hij precies paste. Dat heet maatwerk gastheerschap.
De volgende dag was het om 9.00 uur aantreden en aan het ontbijt. Spek en ei, Duitse broodjes, fruit, yoghurt, koffie en thee vonden gretig aftrek. De calorieën werden goed aangevuld aangezien weer een tocht van 100 kilometer op het programma stond richting Groenlo. Iedereen bleek fit en goed wakker gelet op de hoeveelheid gespreksstof. Jammer was dat de voorzitter deze gesprekken van hoog niveau weer terugbracht naar een bedenkelijk niveau. De enige die niet fit oogde was onze Dre. Hij lag op 1 kamer met Hay en die laatste bleek kampioen hout zagen te zijn. Hij ronkte dat het een lieve lust was terwijl hij droomde van zijn favoriete onderwerp……
Om 10.15 uur werd koers gezet richting Nederland onder de bezielende aansturing van Hans, die een verbod had gekregen om kopwerk te doen. Hij had nog getelefoneerd met Heidi en aangegeven dat de eerste dag prima verlopen was……..Heidi had hem inspirerend toegesproken voor de tocht die nog gereden moest worden: wir schaffen dass!! En verder had ze hem nog een toezegging gedaan als beloning. Hans wilde niet verklappen welke dat was maar glunderde van oor tot oor bij dat perspectief. Het zij hem gegund van ons allen!
Het was een mooie rit onder prima omstandigheden. Iedereen was goed geluimd. Volgens enkelen werd er soms te hard gereden maar uw verslaggever kan dit niet onderschrijven. Hay bleek weer eens een lefgozer te zijn. Hij speelde (waarschijnlijk door een giga hoog testosterongehalte) het spel “hoe laat ik een automobilist schrikken” en stak met veel bravoure een weg over waar een auto aan kwam racen.
In het mooie en zonovergoten Groenlo werd een stop gemaakt. Daar bleek het formaat van de vlaai en taart toch heel wat geringer dan wij gewend zijn…….Het passerende publiek werd aan een kritische blik onderworpen. Daarbij werd eens te meer duidelijk dat zich onder ons enkele kenners en echte liefhebbers bevinden. Bij terugkomst in Heiden werd de rit meteen geëvalueerd onder het genot van een goed glas. Geopperd werd om volgend jaar maar weer voor de Muenster route te kiezen.
Na een heerlijke douche was de etenstijd weer aangebroken. Ditmaal slechts 3 gegadigden voor de bbq en de rest à la carte: Schnitzel, Schlemmerpfanne en Mexicanische Feuerpfanne. Die laatste bleek de volgende ochtend overigens enkele schroeiplekken en brandwonden veroorzaakt te hebben bij uw verslaggever en wel op een plek waar normaliter geen daglicht bij komt.
Na het diner arriveerde onze andere (Friese) Rob. Hij was vers geslaagd als neuro linguïstisch programmeur. Voor enkelen van de club zou een goed gesprek met Rob wellicht een aanrader zijn…..Rob werd gebracht door zijn lieftallige Evelien, die binnen 5 minuten vertrok nadat ze het gezelschap had geobserveerd. Waarschijnlijk heeft ze veel mensenkennis en is ze enigszins geschrokken. Haar ritje bleek achteraf duurder uit te vallen dan gepland. De Deutsche Polizei was zo aardig om van haar een foto te maken als aandenken aan het weekend van ’t Anker.
Rob paste zich snel aan nadat hij een Schnitzel verorberd had. Daarna volgde weer een avond vol sterke verhalen, moppen, leugentjes om bestwil en typische mannenpraat. Gelet op de actuele maatschappelijke discussies worden geen bijzonderheden gedeeld uit die laatste categorie aangezien het bestuur bevreesd is voor grote financiele claims. Alle deelnemers hebben dan ook een geheimhoudingsverklaring moeten tekenen.
Een favoriet thema was “tinder”. Hans en Eric bleken daarbij succesvolle jagers geweest te zijn die een aantrekkelijke prooi hadden weten te vangen. Zij stickerden Rob en Ben als potentials voor deze datingsite. Ben werd ingeschreven bij de afdeling “antiek” en Rob bij “fris maar niet meer zo heel fruitig”. Namens de club wensen wij beiden veel succes in hun ambities. Als jullie hulp nodig hebben, laat het dan aan onze experts weten!
Gaandeweg werd het bedtijd en werd weer een mooie, gezellige en succesvolle dag afgesloten.
Dan is het helaas weer zondag en zit het er bijna weer op. Immers aan alles komt een einde. Om 8.00 uur een lekker Fruehstueck zodat om 9.00 uur vertrokken kan worden. Twee broers wiens namen bij de redactie bekend zijn begonnen te bekvechten welke route gereden diende te worden: 100 of 130 kilometer. Met tegenzin gaf de verstandigste van de twee zich gewonnen en werd de korte route gereden. Friese Rob werd tot wegkapitein gebombardeerd en hij kweet zich uitstekend van zijn taak. Met veel bravoure schalde hij zijn commando’s rond. Iets wat in de Heimat altijd op respect en waardering kan rekenen. Het laatste stuk nam Twan voor zijn rekening. Hij kent immers elke weg in Duitsland en hij zal binnenkort voorgedragen worden voor een hoge Duitse onderscheiding vanwege zijn promotieverdiensten voor de Duitse staat.
Einddoel was Jacobs voor een drankje en Kuchen. Hier bestond 1 stuk uit factor 4 maal Groenlo.
Daarbij waren we tevens getuige van een wonder. Piet die altijd Weizen drinkt, veranderde dit in cola. Dit wonder is inmiddels door jullie verslaggever aangemeld bij de paus en op korte termijn zal de zaligverklaring van Piet plaats vinden. Als dank voor het mogen meemaken van dit mirakel heeft uw verslaggever een kaars aangestoken in het kapelletje van Genooi. Vanaf nu dient Piet dan ook aangesproken te worden met de titel Heilige Sint Piet.
Dat Piet over formidabele kwaliteiten beschikt bleek weer tijdens zijn evaluatie van het weekend en speech. Wat een gave dat je met zo weinig woorden zo veel kunt zeggen. Hier past enkel diep respect. Lang leve onze voorzitter!
Daarmee zat een geweldig weekend er weer op en restte slechts de tocht naar huis. Het was weer voor herhaling vatbaar en daarom is het hotel alweer geboekt voor 2023!
Namens alle deelnemers heel hartelijk dank aan de organisatie.