HOP HOP HOP NAAR GELDROP 20 MEI 2023.
Om 8.00 uur was het verzamelen geblazen en de opkomst was goed: 10 matadors wilden zich aan deze mooie tocht wagen. Ook Hay, die we eigenlijk niet verwachtten, gaf acte de présence. Hij verontschuldigde zich voor zijn eerdere afwezigheid en stelde het op prijs dat de reden van zijn afwezigheid juist in het ritverslag was weergegeven. Hij had inmiddels ook een truc bedacht om heelhuids en veilig het huis te kunnen verlaten in dat geweldige tenue waarin hij woest aantrekkelijk lijkt: hij had verteld dat hij een uur later zou vertrekken dan afgesproken. Een slimme vent die Hay.
Verder waren present: Piet, Raf, Dré, Twan, (Friese) Rob, (VVV) Rob, Ben, Jan en jullie verslaggever.
Vanwege het ontbreken van de producent van deze prachtige route (grazie Walther) wierp Friese Rob zich geheel vrijwillig op als wegkapitein. Een mooi initiatief en gebaar en daarnaast een mooie oefening voor de aanstaande tocht naar Heiden. En het moet gezegd: Rob kweet zich met verve van zijn taak. Hij genoot er zichtbaar van dat hij nu eens dit peloton naar zijn hand kon zetten. Gaandeweg de rit groeide zijn zelfvertrouwen zichtbaar. Als coach zal het hem deugd doen om zo’n persoonlijke ontwikkeling van nabij mee te mogen maken.
Stipt om 8.00 uur werd vetrokken. Dat is mogelijk aangezien onze notoire laatkomer helaas tijdelijk niet actief kan zijn. Maar toch missen we jou Peter!
Het was lastig weer om het juiste tenue te bepalen. Dat had dan ook diverse verschijningsvormen. Duidelijk was dat enkelen ingeschat hadden dat zij het warm zouden krijgen van het fietsen en de nodige zweetdruppels zouden verliezen. Hun kleding was daar op afgestemd.
Over wegen, die we normaliter nooit rijden, werd koers gezet richting Venraij. Van daar uit ging het naar het Brabantse land. Helmond, Mierlo en Aarle-Rixtel zijn enkele van de plaatsen die werden aangedaan.
Het was zonnig weer maar wel fris en er stond een behoorlijke bries. Daar had overigens niemand moeite mee. Er werd gewoon wat harder op de pedalen gedrukt. Dat is ook het groepskarakter van ’t Anker: geen woorden maar daden. Geen gemekker, geen geklaag maar gewoon aan de bak. Het clubmotto is “hoe de ritomstandigheden ook zijn, ’t Anker krijgt ze allemaal klein!”.
De beentjes draaiden dus lekker rond en in een strak tempo ging het richting onze tussenstop in Geldrop.
Plots was Ben van de radar verdwenen. Bleek hij berichten te hebben ontvangen via de telefoon. Ben is namelijk sinds kort actief op Tinder en zijn berichten box explodeert. In alle bejaardenhuizen en Noord-Limburg is paniek uitgebroken. Alle bewoners willen plotseling een telefoon en een Tinderaccount. Het bericht dat deze attractieve oudere jongere te krijgen is, gaat als een lopend vuurtje rond. Ben heeft dan ook gekozen voor een profielfoto waarop hij met ontbloot bovenlijf te zien is inclusief die ontwapenende glimlach, die zo typisch voor hem is en met zijn prachtige sixpack. Jullie verslaggever heeft nooit geweten dat we zo’n vrouwenmagneet in ons midden hebben. Ben heeft tegenwoordig trouwens intensief contact met Hay aan wie hij allerlei tips vraagt.
Dat is allemaal ook goed voor Ben’s zelfvertrouwen want hij straalt en geniet als nooit tevoren en er komt geen wanklank uit. Onderweg verzocht hij ook diverse malen om het tempo te verhogen en daarmee is duidelijk dat zijn testosteron begint op te spelen.
Zijn grote vriend Jan en steun- en toeverlaat bleek achteraf andere problemen te hebben: slechte benen en pijn aan zijn zitvlak. Maar typisch voor hem is dat hij tijdens de rit hier niemand mee lastig viel maar daar pas na de rit mee kwam. Dat is ware klasse en mentaliteit!
Raf en (VVV) Rob deden waar zij zo geweldig goed in zijn: niet lullen maar poetsen oftewel gewoon stilzwijgend je taak vervullen in het peloton. Dat is jammer voor jullie verslaggever want daar is dan weinig eer aan te behalen. Twan deed alsof er niets aan de hand was en hield zich groot maar iedereen weet welk een pesthekel hij aan wind heeft. Dré gedroeg zich zoals altijd: bonkend en schokkend stoempen en zijn fiets pijn doen met al dat pedaalgeweld en daarbij de rest van het peloton het idee gevend dat hij het zwaar had. Maar wij weten dat dit schijn is en dat hij beresterk is.
En dan nog onze voorzitter. Die had een rustig dagje want hij hoefde eindelijk een keer geen route te doen. Maar gewend als hij als wegkapitein is aan praten tijdens het fietsen, had hij tijdens de rit praatjes zat. Jullie verslaggever moest het dan ook diverse malen ontgelden. Goed om te melden is dat Piet daardoor ook weer aandacht heeft gekregen voor het vrouwelijke schoon.
Na 85 kilometers werd Geldrop bereikt en waren we dus ruim over de helft. Daar werd een terrasstop ingelast en werd door de meesten het traditionele warme appelpotje verorberd. Piet nam een wafel met vers fruit op advies van Hay omdat dit een heilzame werking zou hebben. Nou ja we horen het wel Piet…….
Rob en jullie verslaggever dachten nog steeds in de koers te zitten en bleven de omgeving scannen. Hoogtepunt daarbij was een kort minirokje waaronder mooie stelten op hoge hakken. Zo mooi dat zelfs onze voorzitter glunderde.
Na deze break werd rap koers gezet naar Venlo en er restten nog slechts 55 kilometertjes. Die werden snel en eenvoudig weggetrapt. Daarmee kwam weer een gezellige, mooie en ook sportieve tocht ten einde. Iedereen had hiervan genoten.