BERG EN DAL 16 SEPTEMBER 2023.
De laatste lange rit van het seizoen!
Dat geeft altijd een weemoedig gevoel. Het einde van weer een mooi Ankerfietsjaar nadert. De doordeweekse ritten zijn al niet meer mogelijk omdat het te vroeg donker wordt en de seizoen afsluiting is al in zicht.
Daarom nog profiteren zo lang het nog kan en genieten van elkaars aanwezigheid met de bijbehorende gezelligheid. Ook deze dag stond in dat teken. De weersvoorspellingen waren voortreffelijk: aangename temperatuur en nauwelijks wind. Daarnaast 10 strijdlustige matadors: Ben, Dré, Piet, Hay, Walther, VVV Rob, Friese Rob, Erik, Twan en jullie geliefde verslaggever.
8.00 uur was het verzamelen geblazen en iedereen had er zin in. VVV Rob zag er 20 jaar jonger uit nu zijn cluppie het zo goed doet. Grote verrassing was de komst van Dré alias “De Witte”. Na enkele weken inactiviteit wilde hij er persé bij zijn. Dit ondanks het feit dat hem in het ziekenhuis (letterlijk) een oor is aangenaaid. Dré heeft daarbij meteen zijn aerodynamica laten verbeteren. Zijn oor is nu strak langs zijn hoofd geplaatst: luchtweerstand 0,0! En dat was te merken: “De Witte” fietste als in zijn gloriejaren.
Natuurlijk was de route weer in de vakkundige handen van onze geliefde en gerespecteerde leider. Hij loodste ons weer met zijn bombastische stem langs allerlei achterafweggetjes. Daarbij liet hij zich ook enkele keren assisteren door Friese Rob die dit gebied op zijn duimpje kent. Ook hier bleek weer: samen sta je sterk. Heren dank dat jullie weer het moeilijke werk voor jullie rekening hebben genomen.
Friese Rob verscheen trouwens in een nieuwe outfit. Zijn shirt vertoonde ter hoogte van zijn navel een uitstulping (binnen de club ook wel een “Bennie” genoemd) van ongeveer 3 kilo. Een souvenir aan veel hotelovernachtingen in Beckum met bijbehorend Schnitzeldieet en weinig foetskilometers. Maar dat moet je wel meeslepen. Daarover later meer.
In een strak tempo werd er naar Berg en Dal gekoerst. De wissels waren weer perfect geregeld. Dré liet zijn sociale kant zien. Na 1 kopbeurt besloot hij zijn eenzame broer gezelschap te houden op de “Waldorf en Staettler” plek in het peloton. Dat had een heilzame uitwerking op Ben want daar kwam ditmaal geen onvertogen woord uit. Dré bedankt! En Ben trouwens ook.
De sfeer en de moraal zaten er goed in. Iedereen genoot met volle teugen.
Ondertussen zat Hay steeds weer te denken wat zijn tactiek zou zijn op de colletjes waar bergpunten te verdienen waren. Weer meedoen met de grote jongens (en zoals altijd uiteindelijk toch niet winnen)? Of erkennen dat je ondanks een jonge vriendin toch van gevorderde leeftijd bent en het fietsen minder is dan het libido? Hay koos voor de sneaky vorm: proberen aan te haken, er af gereden worden en dan beweren dat hij zich niet gek had laten maken en zijn eigen tempo had gereden.
Hay krijgt overigens op kosten van de club een opleiding aangeboden: wat is links en wat is rechts? Er zijn al contacten gelegd met groep 3 van de basisschool. Hay zal geplaatst worden in een groep met de toepasselijke naam “De kaboutertjes”. Voor de zekerheid hebben we alvast wat bijlessen erbij gevraagd.
Piet had ook zijn zinnen gezet op enkele bergpunten. En voor hem gold: wie niet sterk is, moet slim zijn. Bij de beklimming van de Holleweg stuurde hij de favorieten naar de verkeerde route met een extra klim. Zelf reed hij vrolijk de Holleweg alvast omhoog. Gelukkig zegevierde ook hier het recht en mislukte zijn plannetje.
Een maal boven werden de spieren goed gevoeld. 14% hakt er immers in. Friese Rob zakte dan ook met redelijk stramme spieren weg in de stoel op het terras van onze traditionele stop bij “De Heksendans”. Deze naam deed sommigen denken aan hun partner……. Hier werd de al om bekende en gewaardeerde appeltaart met koffie verorberd, die ook nog eens werd aangeboden door Dré. Zo zie je maar weer. Het is altijd feest als Dré erbij is!
Na de stop stond meteen de Zevenheuvelenweg op het programma. Piet meteen op kop want hier kon hij van zijn zwaartekracht profiteren. Dat lukt aanvankelijk prima. Piet stortte zich met ware doodsverachting naar beneden als een raket. Thunderbirds go!! Waar hij niet bij stil gestaan had, is dat het vervolgens ook weer omhoog gaat en dat je dan de zwaartekracht moet bestrijden…..
Op de terugweg was te merken dat de kilometers bij enkelen hun tol begonnen te eisen. Het gemiddelde liep terug (helaas). Friese Rob (met Bennie) ging tijdelijk op kop om ons op de juiste route te houden. Hij deed met veel verve en met veel tempo. Ook ging hij met Erik en Wiel de strijd aan om tempo te maken. Hulde: een strakke actie maar wel een met een hoog opportuniteitsgehalte. Erik had hem nog gewaarschuwd.
Bij Heijen was het dan ook zo ver en vroeg Rob met holle ogen en een uitgeleefde blik om een vervroegde wissel. Ditmaal overigens geen publiekswissel. Er werd in het peloton gemompeld: hij is naar de kloten!
Bij Well werd op verzoek van Ben een sanitaire stop ingelast. Friese Rob had hier alweer praatjes en vertelde een mop over: mehr Schlauch mehr Schlauch. Ondertussen stond Ben druppeltje voor druppeltje langs zijn vergrote prostaat te persen. Zijn broer volgde zijn voorbeeld en zoals altijd dook die weer diep de struiken in. Bang als hij is dat iemand hem ziet en opmerkingen maakt………
Vervolgens weer gauw op de fiets voor het laatste stukje en op weg naar onze laatste halte: Jacobs.
Bij Arcen besloot Friese Rob ons te verlaten en zurück in die Heimat te keren. Iets wat hij nooit doet. Hij dankte ons vluchtig voor de mooie rit en dag en verdween in de verte. Sinds dat moment hebben we geen levensteken meer van hem ontvangen. Hij was dan ook meer dood dan levend. Ook in de app groep geen reactie van Rob……
Op het terras bij Jacobs was Rob’s fysieke toestand onderwerp van gesprek. Evelien zou ditmaal zeker geen last van hem hebben…….. Piet evalueerde de rit grondig met de groep zoals alleen hij dat kan. Hij dankt eenieder voor zijn bijdrage aan deze mooie dag die weer met trots bijgeschreven kan worden in de annalen van ’t Anker. Iedereen deed dit onder het genot van Kuchen en een drankje. De grote leider ging echter voor de vloeibare versie: een Alt en een halve liter Weizen. Zoals gezegd Piet is een voorbeeld op alle fronten.
Wie nog niet met naam genoemd zijn in dit verslag zijn Walther en Twan: die deden gewoon wat zij moeten doen namelijk flink doortrappen en niet ouwehoeren. Daarmee zorgen zij helaas ook niet voor gespreksstof.
Zo werden een perfecte dag en dito tocht in stijl afgesloten met dank aan alle deelnemers. Een mooie rit met bergen en voor sommigen ook diepe dalen.